Niedziela - dzień tygodnia występujący pomiędzy sobotą a poniedziałkiem

Niedziela (w miejsce starotestamentalnego szabatu) została oficjalnie zadekretowana prawnie w roku 321 przez Cesarza Konstantyna I Wielkiego, ku czci zmartwychstałego rzymskiego boga słońca Mitry (cztery lata później ustanowiono kanon Pisma Świętego i (wówczas) Dwójcę Świętą - awansowano Jezusa Chrystusa do miana boga, zastępując nim Mitrę). Stąd historycznie nawiązanie do słońca w nazwie tego dnia w wielu językach świata.

Pozachrześcijańska symbolika łączyła ten dzień z kultem solarnym.

Istnieje historyczne nawiązanie do słońca w nazwie tego dnia w wielu językach świata.

Np. łacińska nazwa dies Solis (dzień Słońca) wpłynęła na nazewnictwo w niektórych językach europejskich, np. ang. Sunday. W językach romańskich, podobnie jak w polskim, na nazwę wpłynęło chrześcijaństwo, np. hiszp. domingo - dzień Pana (od łac. feria dominica, chrześcijańskiej nazwy niedzieli). Polska nazwa dnia - niedziela - pochodzi od staropolskiego i słowiańskiego czasownika "dzielać", czyli pracować. Zwrot "nie dzielaj" oznaczał "nie pracuj".

W tradycji chrześcijańskiej niedziela upamiętnia zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa (stąd np. słowo rosyjskie: вocкpeceниe - wskrzeszenie, zmartwychwstanie).

Biblijna opowieść o stworzeniu świata wyjaśnia genezę soboty - szabatu, ostatniego dnia tygodnia, kiedy to Bóg odpoczął po dziele stworzenia. Z tego punktu widzenia sobota jest siódmym dniem tygodnia, niedziela - pierwszym.